Könnuveiði er afar vinsæl aðferð við að veiða steinbít í dag. Steinbít er almennt mjög vinsælt; í raun er það mest stunduð ferskvatnsíþróttaveiði í Norður-Ameríku (Buckley o.fl., 2000).
Flestir velja könnuveiðar fram yfir aðrar aðferðir við bolfiskveiðar vegna þess að þær eru gefandi og hagkvæmar. Það krefst ekki mikils hvað varðar búnað eða sérfræðiþekkingu, sérstaklega í samanburði við aðrar tegundir steinbíts sem geta falið í sér dýr raftæki, sérstakar breytingar á bátum eða ráðningu dýran leiðsögumanns.
Könnuveiði þarf aðeins grunnatriðin: sterka línu (50 lb próf eða hærra), stórir þrír krókar (stærð 6/0 til 10/0), þungir sökkar (1-2 lbs) og stórir krókar fiskbeita eins og karpi eða buffalófiskur; óþefur beita getur líka verið áhrifarík. Þar sem þessar línur eru almennt léttari og beitan minni, geturðu notað könnulínur í aðgerðir eins og burstahauga og uppsetningar þar sem þyngri steinbítsuppsetningar myndu ekki virka.
Könnuveiðar eru afar vinsælar vegna þess að þær virka: rás- og blákettir (tvær algengustu tegundirnar) fæðast oft lágt og hægt meðfram botninum og nota bröndina til að leita að bráð.
Öryggisráðstafanir sem þarf að gera við veiðar á könnum
Það er hættulegt að veiða fisk í höndunum vegna þess að þú sérð ekki hvað þú ert að gera, að hluta til vegna myrkurs en sérstaklega þegar vatnsskilyrði eru gruggug. Að verða stunginn af tálknum eða hryggjum tiltekinna fiska (td gar, steinbítur) er ekki aðeins sársaukafullt heldur getur verið mjög hættulegt heilsunni.
Aldrei teygja þig ofan í holu, sprungu eða undir neitt án þess að vita hvað er þar; haltu í einhverju ef þú ert óviss um hvað er fyrir framan þig. Ef þú ert á grunnu vatni með hálum steinum og dýpið fyrir neðan þig er ekki þekkt, þá er best að krjúpa eða setjast niður þegar þú veist með handgerðum tálbeitum.
Ef þú notar skrúfu í drulluvatni skaltu binda þunga hluti á skyrtuna þína áður en þú byrjar þannig að ef þú dettur í gegnum yfirborð mýlagsins (eða sleppir verkfærinu) munu þessir hlutir þyngja þig svo að þú getir farið aftur upp og klifrað út.
Hvernig á að veiða með könnum
Þegar þú notar könnulínu skaltu vera meðvitaður um hugsanlegar hættur neðansjávar á þínu svæði: tré á kafi og stubbar, trjábolir, steinar og svo framvegis.
Áður veiðar með lifandi beitu, þú verður að huga að öryggi bæði þíns og afla þinnar. Jafnvel þó að sumir fiskar séu ekki eitraðir eða tiltölulega skaðlausir (td karpi), þá er það samt óþægilegt ef ekki lífshættulegt að vera bitinn.
Ákveðnir fiskar eru með beittum hryggjum sem geta stungið í gegnum hold mjög auðveldlega; aðrir eru eitraðir eða eitraðir viðkomu – td steinbítur, sumar tegundir af eðlufiska/sjóiguana/íguana, sumar tegundir sporðdreka.
Það er sama hversu stór eða lítil þessi hryggjar eru; jafnvel þótt það sé bara smá skorið geta bakteríur farið inn í líkamann og valdið sýkingu. Vertu því alltaf á varðbergi gagnvart því sem þú veiðir þegar þú veist með lifandi beitu á svæðum þar sem eitraður fiskur er til.
Þó að flestir ferskvatnsstönglar ráðist ekki á þig nema þeir séu ögraðir, þá hefur verið vitað að þeir komast í snertingu við könnulínur eða handgerðar tálbeitur sem eru notaðar af veiðimönnum sem stunda steinbítsveiðar, svo það er mikilvægt að huga að öryggi stönguls áður en þessi starfsemi hefst.
Stingdu hendinni rólega undir þær þegar þær eru teknar úr vatninu – ekki reyna að grípa í skottið á þeim. Vertu sérstaklega varkár þegar þú meðhöndlar kýrgeisla (Rhinoptera bonasus) vegna þess að þeir eru með mjög beittar gadda á hala og munni og hafa einnig tilhneigingu til að vera árásargjarn.
Ef þú ert að veiða steinbít á svæði þar sem vitað er að ferskvatnsstönglar eru til, er best að halda línunni eða netinu á kafi. Þannig, ef geisli kemst í snertingu við búnaðinn þinn (sérstaklega þegar þú notar lifandi beitu), mun dýrið festast í línunni í stað þín.
Mikilvægast að vita þegar verið er að veiða með könnum
Þegar veiða fisk í höndunum eða jugging, skilja að þessi dýr gætu þrist um nokkuð árásargjarn; þeir kunna að bíta eða hrista þig á meðan þeir reyna að flýja. Hins vegar, ekki láta þetta hræða þig vegna þess að allar viðeigandi öryggisráðstafanir hafa verið gerðar (td hanska og/eða hanskar notaðir). Mikilvægt er að halda ró sinni og halda ró sinni á öllum tímum við veiðar því læti geta leitt til slysa.
Auk þess skal forðast að nota könnulínur eða handgerðar tálbeitur á svæðum þar sem vatnsstraumar eru miklir og/eða þar er umtalsverð bátaumferð því fiskurinn sópist fljótt burt. Ef mögulegt er, notaðu þyngdar króka svo að þegar þú veist eitthvað mun það ekki dragast of hratt frá staðsetningu þinni.
Þyngdu líka línuna þína með hlut þannig að hún reki ekki langt frá stöðu þinni - td ef þú ert á bakka við vatnsbakkann skaltu binda hinn endann við tré eða rót sem stendur upp úr jörðinni; ef þú stendur í bát sem er festur einhvers staðar, grafið þá nokkur lóð í botn skipsins áður en þú missir könnulínuna.
Niðurstaða
Það fyrsta sem þarf að muna þegar veiðar eru á steinbít með handgerðum tálbeitum eins og könnum er að þessi starfsemi krefst kunnáttu og þolinmæði. Það tekur tíma áður en fiskurinn bítur á línuna þína; vertu þolinmóður á meðan þú bíður - ekki byrja að spóla í línuna þína hratt því það gerir bolfiskinum erfiðara fyrir að ná kjaftinum í kringum krókinn/sokið.
Ef þér finnst þyngd beitu þinnar ekki halda henni á kafi neðansjávar skaltu festa lóð við línuna (td veiðisökk). Ef þú finnur ekki fyrir neinu á línunni þinni (þ.e. ekkert bit) skaltu spóla í einn eða tvo feta línu og bíða í nokkrar mínútur áður en þú sleppir henni aftur niður; að gera þetta ítrekað gæti hjálpað – td ef enginn fiskur beit á könnunni eftir þrjátíu mínútur, reyndu aftur eftir fimm mínútur og sjáðu hvað gerist.
Adelaide Gentry, vanur kajakáhugamaður og sérfræðingur, er drifkrafturinn á bak við KayakPaddling.net. Með yfir áratug af reynslu af því að sigla um krefjandi vatnaleiðir heims, sameinar Adelaide ástríðu sína fyrir ævintýrum með djúpri þekkingu á kajaksiglingum til að veita innsýn og hagnýt leiðbeiningar fyrir róðra á öllum stigum.
